Iedereen miljonair!
Het kwam vanavond een aantal maal op televisie langs: de aankondiging voor de nieuwe megatrekking van de postcode loterij waarbij 140 miljoen euro verdeeld gaat worden. De eerste keer registreerde het bedrag nog niet echt. Veel, ja, okay, maar loterijen loven wel vaker veel geld uit. Sterker nog, vorige jaar was het prijsbedrag niet eens zoveel lager.
Maar toen ging ik verder nadenken. 140 miljoen. Dat is écht absurd veel. Stel: je geeft elke Nederlander één miljoen. Okay, dat kan niet van dat bedrag, maar hoe lang kan het nog duren voordat het wél zover is? Wonen we meteen in één van de rijkste landen ter wereld. Ook leuk. Het idee is misschien absurd, maar niet meer absurd dan 140 miljoen uitloven als prijs, en dat er daarna nog steeds mensen zijn die met moeite de eindjes aan elkaar knopen.
Maar wat als we een land vol miljonairs hebben? Eerst dacht ik: is goed voor de economie. Met al dat geld zal er ook heus wel wat gaan rollen. Het is goed voor de gezondheid van mensen, want iedereen kan dure operaties betalen. En echt iedereen heeft elke dag een goedbelegde boterham. Maar toen kwamen andere vragen boven. Als iedereen zoveel geld heeft, waarom zou je dan nog werken? Wie wil dan nog de rotklusjes in de maatschappij voor z'n rekening nemen? Gaat niet iedereen alles hardstikke duur maken, waardoor de inflatie enorm toeneemt? Ik heb geen verstand van economie (je bent een echte bèta, of je bent het niet), maar ik kan me best voorstellen dat een land vol miljonairs meer kwaad doet dan goed.
En dus is mijn eerste instinct en morele verontwaardiging over dat decadent hoge geldbedrag weer een beetje in perspectief geplaatst. Misschien is het een harde waarheid, maar een maatschappij is vermoedelijk dynamischer en sterker als er inkomensverschillen en verschillen in levensstandaard zijn. Als rechtgeaard links persoon zul je me dat niet vaak horen bevestigen (en ik ben ervan overtuigd dat wat meer nivellering in vergelijking met de huidige toestand weinig kwaad kan), maar ik denk dat het wél waar is.
En nu? Ik doe niet mee met de postcode loterij, dus een enorm geldbedrag ga ik niet in de wacht slepen. Dan toch maar gewoon m'n studie afmaken en straks een baan zoeken. Je moet toch wat, tenslotte.
Maar toen ging ik verder nadenken. 140 miljoen. Dat is écht absurd veel. Stel: je geeft elke Nederlander één miljoen. Okay, dat kan niet van dat bedrag, maar hoe lang kan het nog duren voordat het wél zover is? Wonen we meteen in één van de rijkste landen ter wereld. Ook leuk. Het idee is misschien absurd, maar niet meer absurd dan 140 miljoen uitloven als prijs, en dat er daarna nog steeds mensen zijn die met moeite de eindjes aan elkaar knopen.
Maar wat als we een land vol miljonairs hebben? Eerst dacht ik: is goed voor de economie. Met al dat geld zal er ook heus wel wat gaan rollen. Het is goed voor de gezondheid van mensen, want iedereen kan dure operaties betalen. En echt iedereen heeft elke dag een goedbelegde boterham. Maar toen kwamen andere vragen boven. Als iedereen zoveel geld heeft, waarom zou je dan nog werken? Wie wil dan nog de rotklusjes in de maatschappij voor z'n rekening nemen? Gaat niet iedereen alles hardstikke duur maken, waardoor de inflatie enorm toeneemt? Ik heb geen verstand van economie (je bent een echte bèta, of je bent het niet), maar ik kan me best voorstellen dat een land vol miljonairs meer kwaad doet dan goed.
En dus is mijn eerste instinct en morele verontwaardiging over dat decadent hoge geldbedrag weer een beetje in perspectief geplaatst. Misschien is het een harde waarheid, maar een maatschappij is vermoedelijk dynamischer en sterker als er inkomensverschillen en verschillen in levensstandaard zijn. Als rechtgeaard links persoon zul je me dat niet vaak horen bevestigen (en ik ben ervan overtuigd dat wat meer nivellering in vergelijking met de huidige toestand weinig kwaad kan), maar ik denk dat het wél waar is.
En nu? Ik doe niet mee met de postcode loterij, dus een enorm geldbedrag ga ik niet in de wacht slepen. Dan toch maar gewoon m'n studie afmaken en straks een baan zoeken. Je moet toch wat, tenslotte.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home