Welcome to the suck!
Vandaag weer eens twee films bekeken.
Het is een zaterdagmiddag, het regent en je hebt niet veel geld. Wat doe je dan? Een met je saldokaart gehuurd DVDtje in de speler stoppen, natuurlijk! Vanmiddag werd dat:
Mr. and Mrs. Smith
Een film die iedereen inmiddels al wel gezien zal hebben, want dit was een grote hit. Niet gek, natuurlijk, met twee filmsterren die groter dan groot zijn: Brad Pitt en Angelina Jolie. Maar namen zeggen niet alles (vaak zeggen ze alleen hoeveel geld de filmmaker te besteden had) en alles om deze film heen schreeuwde inhoudsloos actiespectakel. Verrassend was dan dus dat 'Mr. and Mrs. Smith' uiteindelijk nog best amusant bleek. Verwacht geen diepgang, geen geniaal plot en geen verrassende acteerprestaties, maar verwacht wél een film met een plezierig laagje humor waarmee je een regenachtige middag prima doorkomt.
Kortom: Leuke actie, een aantal grappige scènes, maar zo ondiep als een kikkerbadje.
Tweeënhalf van 5 sterren.
Omdat er 's avonds ook nog wat gedaan moet worden, besloot ik samen met een vriend in de avond de bioscoop maar weer eens te bezoeken. Het werd de nieuwste film van American Beauty regisseur Sam Mendes. Jawel, ik heb het over:
Jarhead
We zijn jarenlang doodgegooid met (soms prachtige) oorlogsfilms gesitueerd in Vietnam. De golfoorlog bleef met een zeer beperkt aantal daarbij wat achter. Het is daarom goed dat nu een film uitkomt over deze oorlog, vooral aangezien dit nu relevanter is dan ooit. Bestudeerde Mendes in 'American Beauty' nog de uitzichtloze gewoonheid van het leven in de Amerikaanse suburbs, dit maal daalt zijn ontnuchterende en ontmythologiserende blik neer op de soldaten in het Amerikaanse leger (ook wel: jarheads). Welcome to The Suck!
Jarhead draait om de leegheid van het leven van een soldaat. De saaie, langdradige dagelijkse realiteit van het leven in de woestijn, wachtend totdat er iets gebeurt, wachtend totdat je mag schieten, iemand mag vermoorden of willekeurig wát dan ook om de ellendige gelijkheid van de dagen te doorbreken. Je ziet de soldaten geïndoctrineerd worden. Opgefokt en met oogkleppen op juichen ze zelfs voor scènes uit 'Apocalypse Now' - een film met een duidelijke anti-oorlogs boodschap. Maar eenmaal in de woestijn, in het voorportaal van 'the suck', gaat die indoctrinatie langzaam de deur uit. Verveling, frustratie, irritatie, alles draagt eraan bij om de vastberadenheid van de soldaten danig op de proef te stellen.
Ook Jarhead is dus een film met een anti-oorlogs boodschap, alhoewel het duidelijk niet uit het 'oorlog is per definitie slecht' en 'mensen vermoorden mag moreel niet' vaatje tapt. De film moraliseert nergens, probeert de kijker geen mening op te dringen en is - op een enkel moment na - verrassend vrij van politieke praat. Wat de film wél doet, is het doorbreken van het glansrijke, heroïsche beeld van de soldaat dat het Amerikaanse leger in haar promotieplaatjes zo graag toont. In Jarhead is het leven van een soldaat namelijk héél ver verwijderd van glans of heldendom.
Verder neemt Jarhead ook duidelijk de pet af naar oudere genre-films. Niet alleen worden Apocalypse Now en The Deer Hunter bij naam genoemd, andere scènes lijken een regelrechte homage aan bekende filmische voorgangers. Dat betekent overigens niet dat Jarhead geen identiteit heeft, want uiteindelijk is deze film ondanks alles toch vooral een eigen product waarin de hand van Mendes duidelijk zichtbaar is.
Gelukkig is de hoofdrol van deze film gegaan naar Jake Gyllenhaal, bekend van 'Donnie Darko' en dit jaar ook te zien in een andere belangrijke film, Brokeback Mountain. De rol van 'Swoff' is belangrijk en met de keus voor Gyllenhaal is het personage een schot in de roos. In zijn rol legt hij dezelfde licht van z'n omgeving verwijderde 'air' die we nog kennen van Donnie, zonder overigens hetzelfde personage neer te zetten. Dat vreemde accent, gekoppeld aan intense uitbarstingen waar nodig, zorgen ervoor dat Gyllenhaal de benodigde 'gravitas' heeft om deze film tot een goed einde te brengen. Hopelijk ligt er in de toekomst dan ook nog eens een oscar in het verschiet voor deze acteur die nu al veel beter is dan veel van z'n generatiegenoten.
Al met al is Jarhead een film die wat te vertellen heeft en dat op een buitengewoon natuurlijke en boeiende manier doet. Een aanrader, dus.
Vier van vijf sterren.
Het is een zaterdagmiddag, het regent en je hebt niet veel geld. Wat doe je dan? Een met je saldokaart gehuurd DVDtje in de speler stoppen, natuurlijk! Vanmiddag werd dat:
Mr. and Mrs. Smith
Een film die iedereen inmiddels al wel gezien zal hebben, want dit was een grote hit. Niet gek, natuurlijk, met twee filmsterren die groter dan groot zijn: Brad Pitt en Angelina Jolie. Maar namen zeggen niet alles (vaak zeggen ze alleen hoeveel geld de filmmaker te besteden had) en alles om deze film heen schreeuwde inhoudsloos actiespectakel. Verrassend was dan dus dat 'Mr. and Mrs. Smith' uiteindelijk nog best amusant bleek. Verwacht geen diepgang, geen geniaal plot en geen verrassende acteerprestaties, maar verwacht wél een film met een plezierig laagje humor waarmee je een regenachtige middag prima doorkomt.
Kortom: Leuke actie, een aantal grappige scènes, maar zo ondiep als een kikkerbadje.
Tweeënhalf van 5 sterren.
Omdat er 's avonds ook nog wat gedaan moet worden, besloot ik samen met een vriend in de avond de bioscoop maar weer eens te bezoeken. Het werd de nieuwste film van American Beauty regisseur Sam Mendes. Jawel, ik heb het over:
Jarhead
We zijn jarenlang doodgegooid met (soms prachtige) oorlogsfilms gesitueerd in Vietnam. De golfoorlog bleef met een zeer beperkt aantal daarbij wat achter. Het is daarom goed dat nu een film uitkomt over deze oorlog, vooral aangezien dit nu relevanter is dan ooit. Bestudeerde Mendes in 'American Beauty' nog de uitzichtloze gewoonheid van het leven in de Amerikaanse suburbs, dit maal daalt zijn ontnuchterende en ontmythologiserende blik neer op de soldaten in het Amerikaanse leger (ook wel: jarheads). Welcome to The Suck!
"Suggested techniques for the marine to use in the avoidance of boredom and loneliness. Masturbation. Re-reading of letters from unfaithful wives and girlfriends. Cleaning your rifle. Further masturbation. Re-wiring Walkman. Arguing about religion and meaning of life. Discussing in detail, every woman the marine has ever fucked. Debating differences, such as Cuban VS Mexican, Harlys VS Hondas, left VS right-handed masturbation. Further cleaning of rifle. Studying the mail-order bride
catalogue. Further masturbation. Planning a marine's first meal on return home. Imagining what a marine's girlfriend and her man Jody are doing in the ally or in a hotel bed."- Anthony 'Swoff' Swofford
Jarhead draait om de leegheid van het leven van een soldaat. De saaie, langdradige dagelijkse realiteit van het leven in de woestijn, wachtend totdat er iets gebeurt, wachtend totdat je mag schieten, iemand mag vermoorden of willekeurig wát dan ook om de ellendige gelijkheid van de dagen te doorbreken. Je ziet de soldaten geïndoctrineerd worden. Opgefokt en met oogkleppen op juichen ze zelfs voor scènes uit 'Apocalypse Now' - een film met een duidelijke anti-oorlogs boodschap. Maar eenmaal in de woestijn, in het voorportaal van 'the suck', gaat die indoctrinatie langzaam de deur uit. Verveling, frustratie, irritatie, alles draagt eraan bij om de vastberadenheid van de soldaten danig op de proef te stellen.
Ook Jarhead is dus een film met een anti-oorlogs boodschap, alhoewel het duidelijk niet uit het 'oorlog is per definitie slecht' en 'mensen vermoorden mag moreel niet' vaatje tapt. De film moraliseert nergens, probeert de kijker geen mening op te dringen en is - op een enkel moment na - verrassend vrij van politieke praat. Wat de film wél doet, is het doorbreken van het glansrijke, heroïsche beeld van de soldaat dat het Amerikaanse leger in haar promotieplaatjes zo graag toont. In Jarhead is het leven van een soldaat namelijk héél ver verwijderd van glans of heldendom.
Verder neemt Jarhead ook duidelijk de pet af naar oudere genre-films. Niet alleen worden Apocalypse Now en The Deer Hunter bij naam genoemd, andere scènes lijken een regelrechte homage aan bekende filmische voorgangers. Dat betekent overigens niet dat Jarhead geen identiteit heeft, want uiteindelijk is deze film ondanks alles toch vooral een eigen product waarin de hand van Mendes duidelijk zichtbaar is.
Gelukkig is de hoofdrol van deze film gegaan naar Jake Gyllenhaal, bekend van 'Donnie Darko' en dit jaar ook te zien in een andere belangrijke film, Brokeback Mountain. De rol van 'Swoff' is belangrijk en met de keus voor Gyllenhaal is het personage een schot in de roos. In zijn rol legt hij dezelfde licht van z'n omgeving verwijderde 'air' die we nog kennen van Donnie, zonder overigens hetzelfde personage neer te zetten. Dat vreemde accent, gekoppeld aan intense uitbarstingen waar nodig, zorgen ervoor dat Gyllenhaal de benodigde 'gravitas' heeft om deze film tot een goed einde te brengen. Hopelijk ligt er in de toekomst dan ook nog eens een oscar in het verschiet voor deze acteur die nu al veel beter is dan veel van z'n generatiegenoten.
Al met al is Jarhead een film die wat te vertellen heeft en dat op een buitengewoon natuurlijke en boeiende manier doet. Een aanrader, dus.
Vier van vijf sterren.
3 Comments:
At 8:49 p.m., dutchmarbel said…
De Smitjes had ik al gezien en ik was het helemaal met je eens.
Jarhead heb ik wel goede dingen van gehoord, maar het boek ligt al een tijdje op mijn 'nog te lezen' stapel en dat gaat voor :)
At 3:05 a.m., Eefje said…
Heuj George!
Ik dacht, laat ik ook eens een berichtje op jouw blog achterlaten, aangezien jij mijn blog ook trouw volgt :). En ik sta in je links, jeuj!
Niki en ik hebben hier een $1-cinema ontdekt, gaaaaf! We moeten er alleen nog heen, dus het is even afwachten wat het ding te bieden heeft voor 1 dollar. Maar Jarhead draait daar dus ook, en aangezien jij daar een recensie van hebt staan, heb ik m even gelezen (niet helemaal, want anders is de film niet meer leuk). En ik denk dat we deze film wel even gaan kijken! Dus dat enzo :). Alles goed met de stage/studie en met volleybal? Tot blogs/mails/snel!
liefs Eefje
At 4:17 a.m., Eefje said…
Hullo!
Zo, heb eindelijk je recensie gelezen! Ik ben het er wel behoorlijk mee eens, moet ik zeggen. Behalve dan dat de film helemaal geen standaard moraal laat zien van 'oorlog is slecht', enzo. Want het moment dat ze bij die weg komen met al die verkoolde lichamen en uitgebrande auto's is volgens mij wel bedoelt als een statement, in ieder geval om te laten zien hoe verschrikkelijk (deze) oorlog kan zijn. Maar verder is de film inderdaad (onder andere) bedoelt om het heroische beeld van de Amerikaanse marinier onderuit te halen en het de dagelijkse bezigheid van een soldaat in de oorlog te tonen, en das goed gelukt, dacht ik zo.
Ben het ook heel erg met je eens dat Gyllenhaal een oscar moet winnen! Ik geloof dat ie tot nu toe bijna alleen maar goede films op z'n naam heeft staan! Wil ook erg graag naar Brokeback Mountain, die schijnt heel goed te zijn.
Oh, en verder bedankt voor de verheldering van een aantal filmmomenten, ik wist bijvoorbeeld niet dat het Apocalypse Now was die de mariniers aan het kijken waren :). Zo, dat was t wel weer! Doeg!
x Eefje
Een reactie posten
<< Home