De academische slayer

Voor diegenen die de serie niet kennen, klinkt het misschien als een slechte grap of een voorbeeld van de dalende academische integriteit in het angelsaksische taalgebied, maar het is echt waar: de serie Buffy the vampire slayer (en in mindere mate haar spin-off Angel) zijn - vooral in Engeland en Amerika - steeds vaker het onderwerp van wetenschappelijke bespiegelingen.

Al langer was het daar, meer dan hier, gebruikelijk om 'popular culture' te bestuderen. Films, televisieseries, uit eigenlijk alles kun je iets leren over de huidige tijdsgeest, zo is de gedachte. De stap naar een ook onder intellectuelen zeer populaire serie als Buffy is dan niet meer zo heel groot. Deze serie kan, net als veel klassieke werken, namelijk uit elkaar geplozen en bestudeerd worden doordat het een grote gelaagdheid en metaforische rijkdom kent. Allemaal ingebed in een lekker laagje van liefde, sex, geweld, humor en drama natuurlijk, want het moet wel een beetje leuk blijven. Maar welbeschouwd is het daarin niet anders dan - om maar eens een obsuur voorbeeld te noemen - de verhalen van Shakespeare.

Daarom bestaat er alweer sinds 2001 een heus wetenschappelijk tijdschrift waarin echte zogenaamde peer reviewed artikelen geplaatst worden over Buffy op uiteenlopende gebieden als filosofie, sociologie, psychologie en 'women's studies'.

Joss Whedon, bedenker van Buffy en schrijver en regisseur van de beste afleveringen, heeft zich over het fenomeen dat zijn serie bestudeerd wordt al eens uitgelaten. Hij zei:

"I think it's great that the academic community has taken an interest in the show. I think it's always important for academics to study popular culture, even if the thing they are studying is idiotic. If it's successful or made a dent in culture, then it is worthy of study to find out why. Buffy, on the other hand is, I hope, not idiotic. We think very carefully about what we're trying to say emotionally, politically, and even philosophically while we're writing it... it really is, apart from being a pop-culture phenomenon, something that is deeply layered textually episode by episode."

Waarmee de studie naar de serie min of meer gerechtvaardigd is. Inmiddels, alweer drie jaar nadat de serie haar laatste adem uitblies, lopen de publicaties rustig door, zijn er congressen georganiseerd, worden er verschillende Buffy-colleges gegeven en kun je in Londen nu zelfs afstuderen op de serie.

Of mensen over 100 jaar nog steeds Buffy bestuderen, valt nog maar te bezien (alhoewel ik het zeer betwijfel), maar het enthousiasme waarmee het nu gebeurt, voegt alleen maar toe aan de rijkdom die al op het scherm te zien was. Vind het zielig, vind het onnodig, belachelijk, absurd, ongerechtvaardigd, het mag allemaal. Ik vind het vooral heel erg leuk.

Lees meer over 'Buffy Studies' in dit Wikipedia artikel. Lees hier mijn recensie van de serie op derecensent.nl